پرنده مردنیست..

هنوز صدای نفس های شیطان را میشنوم.هنوز بوی شیطان در فضای پیرامونم به مشام می رسد و کاملا سایه اش را که در گوشه کنار پنهان شده تا از غفلتم سواستفاده کند و از روزنه های تکبر و خودپسندی و غرور و جاه طلبی و آنچه که مربوط به گذشته ام است و در تسخیر و تسلطش بود، وهرد متن زندگی و افکار و رفتار و نیاتم شود.خوب میداند که دیگر آشکارا نمیتواند مرا به اطاعت خود وادارد و البته خوب شیوه ی نفوذ غیر مستقیم را نیز میداند.این آماده باش شیطان، هوش و ایمان مرا نیز آماده باش داده است تا در نبردی تنگاتنگ و تن به تن با تمام قوا، روبروی هم قرار گیریم و هوشیارانه مراقب تمام حرکات یکدیگر باشیم.او خوب میداند که دستش به پرنده مردنیست.....

امروز برای خدا گریستم.دردهایم را فراموش کردم تا دردهایش را ببینم و درک کنم.تنهایی اش راغصه هایش رابزرگی اش رامظلومیتش راکرم و بخشش اش راو دیدم..چققققدر تنها بودچققققدر بزرگو چقققدر غمگیندلم سوخت و گریستم.او سکوت کرد.حق داشت.پیش چون منیکوچکی مخلوق، نشاید گفتن، نالیدن و گریستن.فهمیدم.بزرگی اش را و کوچکی ام را.گفتم: سکوت از توکلام از منفهمم بدهمن می گویممن می نالممن می گریمتو سکوت کنفرشتگان را دیدمساکتمتعجب اما حسووودخداوند نگاهی به آنها انداختاما هیچ نگفتبزرگان حرف نمی زنند.سکوت می کنندو فرشتگان فهمیدندآنچه را که باید.آریانسان است که بزرگی خداوند را میفهمدبزرگی اش را در عین مظلومیتبررگی اش را پرنده مردنیست.....